вторник, 25 августа 2015 г.

Եռանկյան ֆունկցիաներ ` միավոր շրջանագիծ, տրված կենտրոնով և շառավիղով շրջանագծի հավասարումը

Սահմանում - Կորդինատային հարթության վրա 1 շառավիղով և (0,0) կենտրոնով շրջանագիծը անվանում են միավոր շրջանագիծ :



sinα = BD/OD = y/1 = y

cosα = OD/OB = x/1 = x
tgα = BD/OD = y/x
ctgα = OD/BD = x/y

Սահմանում OA սկզբական շառավիղի o կետի α պտույտի արդյունքում գրվում է OB դիրքը
sinα - կոչվում է  B կետի օռդինատ
cosα - կոչվում է B կետի աբցիս
tgα - կոչվում է B կետի օրդինատի հարաբերությունը աբցիսին
ctgα - կոչվում է B կետի աբցիսի հարաբերությունը օրդինատին
Սինուսը , կոսինուսը, տանգեսը և կոտանգեսը կոչվում են եռանկյունաչափական ֆունկցիաներ:
-1≤ sinα ≤ 1
-1≤ cosα ≤ 1
1) Եթե α = 2πK ապա sinα = 0 cosα = 1 tgα = 0 ctgα = գոյություն չունի
2) Եթե α =π/2 + 2πK ապա sinα = 1 cosα = 0 tgα = գ.չ. ctgα = 0
3) Եթե α = π + 2πK ապա sinα = 0 cosα = 1 tgα = 0 ctgα = գոյություն չունի
4) Եթե α = 3/2*π+2πK ապա sinα = 1 cosα = 0 tgα = գ.չ. ctgα = 0

Ռադիան : Դրական և բացասական պտույտներ

Սահմանում - 1 ռադիան անկյունը այն կենտրոնական անկյունն է , որի հինման աղեղի երկարությունը հավասար է շրջանագածի շառավիղին :

Խաչակրաց արշավանք (անհատական աշխատանք)


Խաչակրաց արշավանքներ, Խաչակրաց արշավանք են կոչվում 11-րդ դարի վերջերին արևմտյան եկեղեցու հովանու ներքո կազմակերպված դեպի արևելք Սուրբ երկիր ռազմական արշավանքները: Երբեմն «Խաչակրաց արշավանք» են անվանում նաև առանձին հեթանոս ժողովուրդների և որոշ հերետիկոսությունների դեմ պապական Հռոմի ձեռնարկած ռազմական արշավանոժքներին, սակայն դրանք չպետք է շփոթել 11-13-րդ դարերի համանուն արշավանքների հետ:
Խաչակրաց արշավանքներին հատկապես մեծ դերակատարություն ունեցան Ֆրանսիայի թագավորությունն ու Սրբազան Հռոմեական կայսրությունը։ Խաչակրաց արշավանքները շարունակվեցին մոտ 200 տարի՝ 1095-1291 թթ։
●Առաջին խաչակրաց արշավանք (1096-1099 թթ.), որը գլխավորում էին ֆրանսիական ու նորմանական խոշոր բարոնները, և որի արդյունքում Արևելքում ստեղծվեցին չորս լատինական պետություններ՝ Երուսաղեմի թագավորությունը, Անտիոքի իշխանապետությունը, Եդեսիայի և Տրիպոլիի կոմսությունները:
●Երկրորդ խաչակրաց արշավանք (1147-1149 թթ.), ձեռնարկված Մոսուլի աթաբեկ Զանգիի կողմից Եդեսիայի գրավման (1144թ.) վրեժը լուծելու նպատակով: Լիակատար ձախողությամբ ավարտված այս արշավանքի առաջնորդներն էին գերմանական կայսր Կոնրադ III-ը և Ֆրանսիայի թագավոր Լյուդովիկոս VII-ը:
●Խաչակիրների գրաված տարածքներում ստեղծեցին Երուսաղեմի թագավորությունը: Առաջին թագավոր ընտրվեց Գոթֆրիդ Բուլյոնցին: Երուսաղեմի թագավորության մեջ մտնում էին Անտիոքի դքսությունը, Եդեսիայի և Տրիպոլիի կոմսությունները:
Թագավորության տարածքը բաժանվեց բարոնությունների: Սրանք էլ իրենց հերթին բաժանվում էին ասպետական ավատների: Ավատ ստացած ասպետները պարտավոր էին ռազմական ծառայություն կատարել : Եթե Եվրոպայում ասպետները տարեկան 40 օր էին զինվորական ծառայություն կատարում, ապա այստեղ` ամբողջ տարին, քանի որ խաչակիրները մշտական պատերազմների մեջ էին:
●Երուսաղեմի թագավորությանը հարավից սպառնում էր Եգիպտոսի սուլթանությունը, իսկ արևելքից` սելջուկները: Պետության պաշտպանության նպատակով հիմնվեցին հոգևոր-ասպետական միաբանություններ: Նրա անդամները միաժամանակ վանականներ էին և ասպետներ: Նրանք երդվում էին չամուսնանալ, լինել չքավոր և զբաղվել կաթոլիկություն տարածելով, ինչպես նաև մարտնչել անհավատների դեմ:
Առաջին միաբանությունը կոչվում էր Հիվանդախնամների միաբանություն: Ամենաազդեցիկը Տաճարականների միաբանությունն էր: 12-րդ դ. Գերմանացիները հիմնեցին Տևտոնական միաբանությունը: Միաբանությունները զգալի դեր խաղացին Սուրբ երկրի պաշտպանության գործում:
●Եկեղեցին Լաթերանի 1215 թ. ժողովում մշակեց Սուրբ Երկիրն ազատագրելու ծրագիր: Առաջին քայլով Ավստրիայի և Հունգարիայի խաչակիրները միացան Երուսաղեմի թագավորի և Անտիոքի դքսության խաչակիրներին և ետ գրավեցին Երուսաղեմը։ Երկրորդ քայլով նրանք գրավեցին Դամիետա քաղաքը Եգիպտոսում 1219 թ., սակայն Եկեղեցու պահանջով նրանք շարժվեցին դեպի Կահիրե. ճանապարհին, սննդամթերքի պակասի պատճառով նրանք ստիպված ետ վերադարձան, իսկ գիշերային հարձակումը խաչակիրների վրա Եգիպտոսի կառավարչի կողմից, վերջնականապես հյուծեց նրանց և շուտով խաչակիրները հանձնվեցին։ Եգիպտոսի կառավարիչ Ալ-Քամիլը ութամյա հաշտության պայմանագիր կնքեց Եվրոպայի հետ։
      Ալ-Քամիլը պարգև սահմանեց մեկ բյուզանդական ոսկու չափով, իրեն բերած յուրաքանչյուր քրիստոնյայի գլխի համար: 1219 թ. Ալ-Քամլիի հետ խոսելու նպատակով Սուրբ Ֆրանցիսկն անցավ Եգիպտոսի սահմանը։ Նրան և իր ուղեկցին` Իլլումինատուսին, գերի վերցրեցին և բերեցին Ալ-Քամլիի մոտ։ Ալ-Քամլին հիացած էր Սուրբ Ֆրանցիսկով և ։ շուտով Սուրբ Ֆրանցիսկը ազատ արձակվեց։
●Ֆրիդիրիխ Բ-ն կառավարման ընթացքում բազմաթիվ խոստումներ էր տվել արշավելու դեպի Սուրբ Երկիր, սակայն միայն նրանից հետո, երբ այդ խոստումները չկատարելու համար Հռոմի Պապը բանադրեց նրան, Ֆրիդիրիխը կազմակերպեց նոր արշավանք 1228 թ.: Շուտով նա զորքի հետ ափ իջավ Ակրայում և դիվանագիտության շնորհիվ հասավ աննախադեպ հաջողությունների. Երուսաղեմը, Նազարեթն ու Բեթղեհեմը տասը տարով վերադարձվեցին խաչակիրներին։
Այն բանից հետո, երբ Ֆրիդիրիխը 1229 թ. չկարողացավ գրավել Եգիպտոսը նա հաշտության պայմանագիր կնքեց Ալ-Քամլիի հետ։ Ըստ այդ պայմանագրի խաչակիրներին էր հանձնվում նախկին Երուսաղեմի թագավորության տարածքի մեծ մասը, բացառությամբ մի քանի մզկիթների, որոնք անցելու էին մուսուլմանների վերահսկողության տակ։ Խաղաղությունը տևեց շուրջ 10 տարի։ Շուտ մուսուլմաններ դժգոհ մնացին Ալ-Քամլիի որոշումներից և 1244 թ. Երուսաղեմի պաշարումից հետո հետ գրավեցին քաղաքը։
●1243 թ. հակամարտություն սկսվեց Տաճարականների միաբանության և մուսուլմանների միջև: Գազայում տեղի ունեցած ճակատամարտի հետևանքով, 48 ժամվա ընթացքում խաչակիրների բանակի մեծ մասը կործանված էր: Շատ պատմաբաններ նշում են այս իրադարձությունը որպես Սուրբ Երկրում խաչակիրների դարաշրջանի ավարտի սկիզբը։ Ֆրանսիայի թագավոր Լուի Իններորդը խաչակրաց արշավանք կազմակերպեց, որ տևեց 1248-1254 թթ. և ավարտվեց անհաջողությամբ։ Նա անցկացրեց կյանքի մնացած մասը Ակրայի արքայական պալատում։
●Ութերորդ խաչակրաց արշավանքը դարձյալ կազմակերպվել էր Ֆրանսիայի թագավոր Լուի IX կողմից 1270 թ.: Նա ցանկանում էր օգնել Սիրիայում գտնվող խաչակիրների մնացորդներին։ Սակայն սկզբնապես նա արշավեց Թունիս, որտեղ էլ երկու ամիս անց կնքեց իր մահկանացուն։ Իր կատարած գործերի համար Լուին հետագայում սրբացվեց։ Երբեմն Ութերորդ խաչակրաց արշավանքը հաշվում են որպես Յոթերորդ, քանի որ երբեմն Վեցերորդ և Յոթերորդ խաչակրաց արշավանքները համարվում են մեկ խաչակրաց արշավանք։ Իններորդ խաչակրաց արշավանքը ևս երբեմն հաշվում են որպես Ութերորդի շարունակությունը։
Անգլիայի թագավոր Էդվարդը 1271 թ. կազմակերպեց մի շարք արշավանքներ ընդդեմ բերբերների։ Սակայն Ֆրանսիայի թագավոր Լուիի մահից հետո, այս խաչակրաց արշավանքը ևս ավարտվեց անհաջողությամբ։ Այն դարձավ վերջինը խաչակիրների համար Մերձավոր Արևելքում։
Հետագայում՝ մամլուքներից ջախջախված խաչակիրները, հույսերը կապում էին մոնղոլների հետ, ովքեր քրիստոնյաներին համեմատաբար լավ էին վերաբերվում։ Մոնղոլների որոշ արշավանքներ նախագծված էին ֆրանկների կողմից։ Չնայած մոնղոլները կարողացան հասնել մինչևԴամասկոս, սակայն նրանք և խաչակիրները վատ էին համագործակցում։ Շուտով մամլուքները բերբերների հետ միասին կարողացան մաքրել ողջ Սուրբ Երկիրը մոնղոլներից և խաչակիրներից։ Մեկը մյուսի հետևից ընկան խաչակիրների վերջին հենակետերը. Անտիոքը՝ 1268 թ., Տրիպոլին՝ 1289 թ. և Ակրան՝ 1291 թ., այդպիսով վերջ դնելով խաչակիրների դարաշրջանին Մերձավոր Արևելքում։

Լոգարիթմական ֆունկցիա

f(x) = logax a >  a ≠ 1

11)      D(f)=(0;+∞)
22)      E(f) = R
33)      Երբ a > 1 ֆունկցիան աճող է , երբ 0<a<1 ֆունկցիան նվազող
44)      Երբ x = 1 f(1) = 0

55)      a > 1 դեպքում ֆունկցիա բացասական է (0,1) և դրական (1,+∞) միջակայքերում

Վերածնունդ

Վերածննդի դարաշրջանը երաժշտության պատմության մեջ եղել է 1400 (երբեմն նշվում է 1450) միջև 1600 թվականները: Ժամանակաշրջան, որը հիանալի փոփոխություններ մտցրեց Եվրոպայում: Վերածննդի ընթացքում հիմնական զվարճանքը համարվում էր երաժշտությունն ու պարը: Երաժշտությունը դարձավ ամենօրյա կյանքի մի մասը, երբ մարդիկ սկսեցին նվագել և պարել հաճույքի համար: Նրանք փորձարկումներ կատարեցին տարբեր ձևի գործիքների և ձայների համադրության հետ: Երաժշտությունը դարձավ և արվեստի, և զվարճանքի ձև:

Երգչախմբեր

Վերածննդի դարաշրջանի լավագույն երգերը երգում էին եկեղեցիներում մեծ երգչախմբերով: Նոր ոճ էր միարժամանակ մի քանի ձայների օգտագործումը: Այսպիսի երաժշտությունը անվանվեց պոլիֆոնիա, որը շատ օգտագործվեց երգչախմբերում:
Մադրիգալ
Մեկ ուրիշ տարածված տեսակը ոկալ-երաժշտության մեջ դա մադրիգալն էր: Մադրիգալը հիմնականում կազմված էր 3-6 երգիչներից, կարող էր նաև լինել ավել: Մադրիգալը նաև ուներ տարբեր երաժշտություններ, որոնք երգում էին միարժամանակ, բայց տարբեր ձայներում: Երգերը հիմնականում ռոմանտիկ բանաստեղծություններ էին և երգում էին էմոցիաներով:
Գործիքներ
Վերածննդի ժամանակ նոր գործիքներ ստեղծվեցին: Ամենատարածվածը ջութակն է, որը առաջին անգամ պատրաստվել է Իտալիայում՝ 1500-ականներին: Ուրիշ գործիքներ՝ օգտագործված են եղջյուրափողեր, որից ստացել են հին շեփորը և կորնետը, լարային գործիքները՝ ինչպիսիք են քնարը և հարդի գարդին, և փողային գործիքներ՝ ինչպիսիք են պարկապզուկը և ձայնագրիչը:
Կլավիկորդ – Դաշնամուրի նման ստեղնաշարավոր գործիք է, բայց երբ նոտան նվագում ես լարը ոչ թե դաշնամուրի նման հարվածվում է, այլ՝ քաշվում: (https://www.youtube.com/watch?v=yJdTsDUuuFk )
Հարդի գարդի – Ջութակի նման գործիք է, որտեղ երաժշտությունները նվագվում են փոքր ստեղնաշարի վրա: (https://www.youtube.com/watch?v=ypuaJLHK_LQ )
Լուտ – Լարային գործիք է, որը նման է կիթառի՝ կլոր ետևով: Լարերը կմճթում էին, որպեսզի նոտաներ ստանան: (https://www.youtube.com/watch?v=TKjadi_rvP0 )
Կոմպոզիտորներ
Վերածննդի ժամանակաշրջանը ունի շատ հայտնի կոմպոզիտորներ: Ամենահայտնիներն են՝ Վիլյամ Բըրդ, Ջոսքուին Դես Պրեզ և Թոմաս Թալլիս: Առաջին դրամատիկ օպերան գրվել է Կլաուդի Մոնտեվերդիի կողմից 1607 թվականին: (https://www.youtube.com/watch?v=4ZSB0WTyIrg
Պարեր
Վերածննդի ժամանակ կար պարերի հիմնական ձև՝ դատական պարեր և ժողովրդական պարեր: Դատական պարերը դրանք ֆորմալ պարեր էին, որոնք պարում էին միայն պարապած պարողները: Ժողովրդական պարերը, դրանք պարեր էին, որտեղ ցանակացած մեկը կարող էր մասնակցել: Ամեն պարը ուներ իր առանձին քայլերը և շարժումները: Օրինակ՝
Ակնածանք (ռեվերենս) – Սա “դիմավորելու” քայլ էր, որտեղ պարողները պետք է կանգնեին դեմ դիմաց, որից հետո ձախ ոտքը տանեին ետ և խոնարհվեն պարընկերոջ դիմաց:
Սալտարելլո- Սա տարածված պարային շարժում էր, որտեղ պարողները պետք է անեին 3 քայլ առաջ և ցատկեին: (https://www.youtube.com/watch?v=PWMyb1UtlzE )
Պավանե – Դանդաղ “քայլքի” նման պար է, որը հնարավորությունն է տալիս պարողներին ցուցադրել իրենց շորերը: Սա հիմնականում պարահանդեսի առաջին պարն էր: (https://www.youtube.com/watch?v=hVBlFUb0g60 )
Դոպիո- Քայլ, որտեղ պարողները անում են երկու էլեգանտ քայլեր առաջ և հետո բարձրանում իրենց թաթերի վրա:

Թարգմանությունը՝ անգլերենից
Աղբյուրները՝

Եղիշե Չարենց

Ինչպես Տերյան` այդպես էլ Չարենց, համարյա ամեն տարի կարդացել ենք, բայց Չարենցն ինձ դուր չէր գալիս` շատ էր կոպտությունը, ամեն բանաստեղծությունում կնոջ ձգտումը, նկարագրումը: Դարձյալ վերանայման փուլ եղավ: Եթե ուշադիր կարդանք, Չարենցը ոչ մի բանաստեղծությունում ինչ-որ լկտի, բաց բառեր չի օգտագործել, բայց պատկերները շատ բաց, կտրուկ ու բավականին կոպիտ են: Տերյանի բանաստեղծության ներքո կարող էիր լսել հանդարտ, մեղմ երաժշտություն, իսկ Չարենց կարդալիս` ոչ մի տեսակի երաժշտություն չի համընկնում, չես լսում, բայց` հանգերը համապատասխանում են, կոնկրետ ինչ-որ տեսակի մեջ է գրված, բայց այդ պատկերը տեսնելով և այդ կոպտությունը զգալով՝ ոչ մի բան այլևս չես կարողանում համապատասխանեցնել: Նա շատ ազատ էր գրում՝ զերծ մնալով շատ սիմվոլներից, շատ բանաստեղծություններում նկարագրելով կնոջը, կնոջը հասնելու ձգտումը: Չարենցն ընդանուր առմամբ ինձ դուր է գալիս ` այդ ազատությունը, իր ասածը միշտ առաջ տանելու բնավորությունը, բայց միևնույն ժամանակ այդքան էլ չեմ հավանում՝ պատկերի, գույնի կրկնությունը շատ է:

Չարենցի պոեզիան նման է մարդկանց, տանում է դեպի մարդկային հոգեբանություն. Կան մարդիկ, ովքեր քեզ հետ շատ ազատ են, տեղ-տեղ կոպիտ են և դա քեզ գրվում է, բայց երբ միշտ են այդպիսին` սկսում են վանել:

20 ճշմարտություն՝ Ռեյ Բրեդբերիի «Գինի խլածաղկից» վեպից

«Գինի խլածաղկից»-ը Ռեյ Բրեդբերիի՝ համաշխարհային, սիրելի վեպն է։ Նրա հետ կարելի է գնալ 11-ամյա տղայի աշխարհ և անցկացնել ամառը, որտեղ ամեն օր կատարվում են զարմանալի բացահայտումներ, որոնցից գլխավորը՝ դու կենդանի ես, դու շնչում ես, դու զգում ես։ 




                                    Տարերքի մասին

Երբ մարդը տասնյոթ տարեկան է` նա գիտի ամեն ինչ: Եթե նա քսանյոթ տարեկան է և առաջվա պես գիտի ամեն ինչ, նշանակում է՝ նա դեռ տասնյոթ տարեկան է:

Բարություն և խելք՝ ծերության հատկությունները։ Քսան տարի կնոջը, որտեղ հետաքրքիր է, լինում է անսիրտ և թեթևամիտ։

Ժամանակը գիպնոզացնում է մարդկանց։ Ինը տարեկանում մարդուն թվում է, թե միշտ եղել է ինը տարեկան և միշտ էլ այդպես կլինի։ Տասներեք տարեկանում նա համոզված է, որ ամբողջ կյանքը մնացել է այս հրաշալի հասունության շեմին։ Իսկ երբ լրանում է նրա յոթանասունը, նա միշտ և ընդմիշտ յոթանասուն տարեկան է։ Մարդն ապրում է ներկայով, կլինի երիտասարդ ներկա, թե՝ ծեր ներկա, բայց այլ բան նա երբեք չի տեսնում և չի իմանում։

Մեծահասակներ և երեխաներ․ երկու տարբեր մարդիկ, ահա թե ինչու են նրանք միշտ պայքարում իրար միջև։ Տեսեք, նրանք ամենևին այդպիսին չեն, ինչպիսին՝ մենք։ Տեսեք, մենք ամենևին այդպիսին չենք, ինչպիսին նրանք են։ Տարբեր մարդիկ, <<և նրանք միմյանց չեն հասկանում>>։


Սիրո մասին


Սերը՝ դա, երբ ցանկանում ես ինչ-որ մեկի հետ ապրել տարվա չորս ժամանակներում։ Երբ ցանկանում ես ինչ-որ մեկի հետ վազել գարնանային փոթորիկից, յասամանի թափված ծաղիկների վրայով, իսկ ամռանը՝ հավաքել հատապտուղներ և լողանալ գետում։ Աշնանը միասին եփել մուրաբա և ցրտից վերանորոգել պատուհանները։ Ձմռանը՝ օգնել վերապրել հարբուխը և երկար երեկոները․․․

Իսկական սերը սահմանում է հոգին, թեև մարմինը երբեմն հրաժարվում է հավատալ դրան։


Տղամարդկան և կանանց մասին
Երիտասարդների մեծ մասը վախենում են մահվանից, եթե տեսնում են, որ կանանց գլխում կան նույնիսկ ինչ-որ մտքեր։

Կնոջ մասին միշտ բամբասում են, նույնիսկ եթե նա արդեն իննսունհինգ տարեկան է։ 

Երբեք կյանքում չեմ սիրել ծովախեցգետին։ Միգուցե, որովհետև չեմ փորձել։

Որպեսզի դառնալ տղամարդ, տղաները պետք է թափառեն, միշտ, ամբողջ կյանքում թափառեն։



Մարդու մասին

Գլխարկում որոնել նապաստակներ՝ անհույս գործ է, միևնույն դեպքում, ինչպե՞ս որոնել գոնե մի կաթիլ խելացի միտք որոշ մարդկանց գլխում։

Երբ ամբողջ ժամանակ ապրում ես մարդկանց կողքին, նրանք ոչ մի կաթիլ չեն փոխվում։ Դուք կապշեք նրանց հետ եղած փփոխություններով, միայն եթե բաժանվեք երկար ժամանակով, տարիներով։

Վերջիվերջո, ինչ անցել է, արդեն չկա և չի կարող լինել։ Մարդն ապրում է այսօր։ 

Ինչքա՞ն կարելի է նայել մայրամուտին։ Եվ ու՞մ է պետք, որպեսզի այն շարունակվեր մի ամբողջ հավերժություն։ Եվ ու՞մ է պետք մշտական մթությունը։ Ու՞մ է պետք մշտական համը։  Ի վերջո այդ ամենին վարժվում ես և արդեն պարզապես դադարում ես նկատել։ Մայրամուտով լավ է հիանալ րոպեով, բայց, երկու։ Իսկ հետո ցանկալի է ինչ-որ ուրիշ բան։ Արդեն այդպես է սովոր մարդը․․․

 

Գլխավորի մասին
Պատերազմում ընդհանրապես չեն հաղթում։ Ինչ, որ անում են, միայն պարտվում են, և ով պարտվում է վերջում, խնդրում է խաղաղություն։
Ժպտա, դժբախտությանը հաճույք մի պատճառիր։
Լավ է երբեմն լսել լռությանը, որովհետև այդ ժամանակ կարողանում ես լսել՝ ինչպես է օդում շարժվում վայրի ծաղիկների փոշին։
Երբեք ոչ ոքի թույլ մի տուր փակել տանիքը, եթե դա նրան հաճույք չի պատճառում։
Եթե միայն պառկես և փակես աչքերդ, զգում ես՝ ինչպես է մահճակալիդ վրա պտտվում երկրագունդը։
Ոչ ոք երբեք չի մահանում, եթե ունի երեխաներ և թոռներ։
Թարգմանությունը՝ Լևոն Գևորգյանի

Դավաճանություն

Կարծում եմ` դավաճանում են անբավարարվությունից և գայթակղությունից: Դա չի նշանակում, որ դավաճանելով դիմացինիդ այլևս չես հարգում կամ չես սիրում, բայց դիմացինդ քեզ առաջվա նման չի վստահում, իսկ վստահությունը` ամենակարևորն է ինձ համար, քանի որ դրա մեջ մտնում է ամեն ինչ` և հարգանք, և սեր, ամեն ինչ: 

Եվ հենց որ ինչ-որ մեկը քեզ դավաճանում է, դու այլևս չես կարողանում նրանց առջվա նման վստահել, կապ չունի, թե ինչ են արել, ինչի համար են արել, փաստն այն է, որ դավաճանել են: Դավաճանելը բոլորի համար տարբեր է, մեկի համար` ուրիշի հետ ուղղակի շփվելը, մյուսի համար` խաբելը, ինձ համար` ինձ հուսախաբ անելն է, այսինքն` անել ինչ-որ բան, որից հետո ես այլևս չեմ կարող նրանց վստահել: Դավաճանության պատճառ, ինչպես նշեցի, կարող են լինել անբավարարվությունը և գայթակղությունը, բայց ինչի դավաճանել` եթե կարելի է դրանց մասին խոսել, իրար հասկանալ և գալ ինչ-որ ընդհանուր եզրահանգման: Ինչու են դավաճանում` եթե կարելի է ուղղակի իրենց հետ կապը խզել և անել ինչ-որ ուզում ես, բայց դավաճանում են, քանի որ չեն ուզում քեզ կորցնել, բայց նաև ուզում են ուրիշ բան անել: Այդպես սխալ է, չեն հասկանում, որ միայն դավաճանելով, արդեն կորցնում են դիմացինին, միչև դավաճանելը պետք է ծանր ու թեթև անել, արդյոք արդյունքում իրենց ուզածին կհասնեն, թե ոչ:

Եռանկյան հիմնական նույնությունները

sinα = y cosα = x tgα = y/x ctgα = x/y
1) tgα = sinα/cosα
2) ctgα = cosα/sinα
3) tgα * ctgα = 1
4) sin²α + cos²α = 1
5) 1 + tg²α = 1/cos²α
6) 1 + ctg²α = 1sin²α