Արևադարձային անտառներ

Արևադարձային անտառը աշխարհագրական եզրույթ է, որն օգտագործվում է բնութագրելու խոնավ արևադարձային անտառները (ջունգլի)։ Արևադարձային անտառներ կան Բրազիլիայում, Պերույում, Վենեսուելայում, Պարագվայում, Կոլումբիայում և այլն։ Արևադարձային անտառներն առաջանում են այնպիսի վայրերում, որտեղ կա մշտական խոնավություն։ Արևադարձային անտառների ամենամեծ կուտակումը Բրազիլիայում է՝ Ամազոն գետի ավազանում (Ուկրաինայի տարածքից կրկնակի անգամ մեծ)։

Մոտ  50 տարի առաջ արևադարձային անտառները կազմել են երկրագնդի մակերեսի մոտ 15%-ը, իսկ այսօր` 6%-ը: Մարդու ներգործության հետևանքով այս թիվը հետագայում ավելի կփոքրանա:

Եթե այսպես շարունակվի, ապա երկրագնդի վրա գոյություն ունեցող օրգանիզմների կեսը կոչնչանա: Ավելի մեծ դեր ունեն առանցքային տեսակները, օրինակ մի բույս, որի ոչնչացումը կհանգեցնի այլ օրգանիզմների վերացմանը, քանի որ բույսերը նրանց համար հանդիսանում են սնունդ: Անտառազրկումը բերում է միկրոօրգանիզմների, սնկերի, կենդանիների, ինչպես նաև բնակլիմայական պայմանների փոփոխությանը:

Հիշենք, որ հենց արեւդարձային անտառներում է կենտրոնացած կենդանական աշխարհի մոտ 80%-ը: Հաշվի առնելով դրանց ոչնչացման արագությունն ու քանակը, կարող եմ ասել, որ կենդանական-բուսական աշխարհը կանգնած է բավականին լուրջ վտանգների առջեւ:

Միակ փրկությունը կլինի նա, որ ստեղծվեն արգելոցներ, բայց մարդիկ չեն մտածում դրա մասին և մի քանի տասնյակ տարիներ հետո նրանց ժառանգներն են միգուցե հոգալու այդ խնդիրները:

Այստեղ 1 հա տարածքը կարող է տանել 750 տեսակի ծառ և 1500 տեսակի բույս:  Այս անտառներում կան 3000 տեսակի մրգեր, որոնցից ընդամենը 200-ն են հայտնի Եվրոպային: